Salı, Ağustos 01, 2006

Susmakla olmuyor :(


Kac gundur, haberleri izlerken bir tuhaf oluyorum.. Olen masum cocuklari ya da annesinin olusunun yaninda gozyasi doken minik evlatlari gordukce kahroluyorum. Insanligimdan utaniyorum. Yasamaktan, nefes almaktan utaniyorum. Butun dunya seyrediyoruz.. sadece caniler masumlari nasil keyifle oldurur izliyoruz. Elimiz kolumuz bagli, hicbirsey yapamiyoruz. Insan olmayanin vicdani olur mu, olmazmis..

Hemen burnumuzun dibinde yanan bir alev var, bir ates var bagrimiza dusen.. Ama gozumuzu kapatiyoruz.. Gormedik diyemeyiz, biz bilmiyorduk diyemeyiz.. Caresizce olen bu kadar insanin eli bu dunyada olmasa da mahserde yakamizda olacaktir..

Yuregim susmuyor.. Kan agliyor..

Bir alinti:
albert einstein 1939 da,
"yahudi devleti kurulması yerine araplarla barış içerisinde yaşanmasına elverişli bir anlaşmayı yeğlerim. judaizmin esas ruhuna ilişkin bilincim, sınırları, ordusu ve ne kadar mütevazi olursa olsun dünyevi güçlerin yöntemlerine sahip bir yahudi devletini kabul etmiyor. kendi saflarımızda meydana gelecek dar bir milliyetçiliğin judaizm'e vereceği zarar beni korkutuyor"

1 yorum:

vintage biscuit dedi ki...

iste bu yuzden hayvanlari daha cok seviyorum
bu yuzden onlar icin cirpiniyorum
ve onlari daha masum buluyorum !!!
cunku bazen insan olmaktan utaniyorum
oldurmeyi sevenlerin insan oldugunu gorunce . cani ve bi canavara donusen insanlari gordukce bi cok seye inanamiyorum