Istanbul'a bu gidisimde annemlerin evindeki bana ait kolileri bir kez daha duzenledim.. Eski gunluklerim, albumlerim, kitaplarim, anilarim..
Icinde bir de kucuk bir kitapcik buldum.. Ataol Behramoglu'nun 'Usur bir deniz kabugu belki' adli siir kitabi.. Icinden de bu siiri yeniden cok sevdim.. evlada verilen ne hos bir ogut degil mi?
2 yorum:
Çok güzel ve kesinlikle doğru bir öğüt. Gerçi şu devirde tersi öğütleniyor..
Katılıyorum Zehra hanıma. Ben bir kaç insanı dost bildim de ne oldu.Hemde burnumun dibindeydi. Hep iyi niyet suistimal ediliyor. Yada bana denk geliyor.Böyle yazınca karamsar olma diyebilirsin ama öyle bu dünya..Kendi halinde koskoca bir okyanusta yüzen tek kuru balığa döndüm. Dost olmak istediklerinde zaten önemsemiyorlar bile..
Yorum Gönder