Ailem ve Ben

Aslinda uzun zamandir yazmak istiyordum ailem hakkinda ama bugune kismetmis. Hem siz biraz ailemi tanimis olursunuz hem ben de soylemek istediklerimi buradan yazmis olurum.

Ailemden bahsetmeye, ailemize en son katilan esim hakkinda yazarak baslamak isterdim ama ona zaten surekli neler hissettigimi soyluyorum surekli yanimda oldugu icin. Zaten daha once de onun hakkinda cok defa yazdim burada, siz de az cok fikir sahibisiniz. Ben onun yerine Ozgur abimden baslamak istiyorum. Istiklal caddesi'nde cok elit bir otelin restoraninda yedigimiz bir ogle yemeginde tanistim Ozgur abimle. Ablamin bizi tanistirmak icin ayarladigi bir oglen yemeginde cok sevdim Ozgur abimi. Zaten o yuzden her zaman "abim" oldu, "ozgur eniste" yerine. jHer zaman iyi ya da kotu gunlerimde yanimda olarak, bana destegini hissettirerek tum abilik vasiflarini yerine getirmistir kendisi. Ben de onu her zaman cok sevdim, derin bir saygi iile sevdim. Zaten bir abim olsaydi ancak bu kadar sevebilirdim. Hic abim olmamis olmasina uzulurdum cunku bir tanecik de olsa ablamin olmasinin ne denli guzel birsey oldugunu biliyordum. Keske bir tane de abim olsaydi diye cok isterdim kucukken. Saolsun canim ablam, bana dunyalar iyisi bir abi kazandirdi. O oglen yemeginin ardindan zaten ben ablamla ozgur abimin evleneceklerini hissetmis, bunu da ablama soylemistim. Aradan cok zaman gecmeden nisan, dugun derken ailemize hemencecik giriverdi Ozgur abim. Saolsun onlarda kaldigim zamanlarda benim icin hazirladigi pirzola-patates kizartmalarinin, curry soslu tavuklarinin, leziz pizzalarinin ve muhtesem sabah kahvaltilarinin tadi hala damagimda. Antakya-Mersin kokenli olmasi zaten guzel yemek yapmasi icin yeterli, bir de kendi becerileri ve yemek yaparken gosterdigi onem ve dikkat sayesinde cok lezzetli harika tatlar cikariyor ortaya. Tabi ben devamini diliyorum butun bunlarin :) Ozgur abicim, abim oldugun icin, guleryuzunle en tatsiz anlarda bile hep moral verdigin icin cok tesekkur ediyorum sana..


Ablamin yeri bambaska.. O benim en yakin dostum, bana en cok benzeyenim. Annem bile sesimizi ayirt edemiyor. Gecen gun aradim. "Annecim neredesin" dedim, o da sanmis ki ablam geldi kapida onu bekliyor, dedi ki "geliyorum komsudayim hemen iniyorum". "Yok, yok" dedim "ben belcikadayim, hemen gelemem sen acele etme" :) Birbirimizin cok arkadasini keklemisizdir bu ses benzerligi sayesinde. Ablam super keyifli bir insandir, birlikte gezilecek, yeni yerler kesfedilecek nadide insanlardan biridir. Eminonu'ne bir onunla gitmeyi cok seviyorum bir de liseden bir arkadasim var Selin, onunla gitmekten cok hoslaniyorum. Girmedik dukkan, bakmadik sey birakmiyoruz cunku :) Ilerleyen yasima ragmen bana en guzel oyuncaklari ablam almistir (dibik - gulen inegim, porselen bebeklerim, amanin diye sarki soyleyen mavi kurklu bebegim, ve bunlar gibi bir suru oyuncagim ablamin sayesinde var) Diyorum ya beni en iyi anlayan, bana en cok benzeyen.. Baska arkadaslarimin kardesleriyle, ablalariyla olan iliskilerine baktigimda ne kadar sansli oldugumu bir kez daha goruyorum. Canim ablam benim..

Annecim.. Annelerin yeri hep baskadir. Iclal Aydin'in siir kasetini gonderdiginde annem Kanada'ya, gunlerce bikmadan usanmadan dinlemis, (Nimet'le birlikte) coooook aglamisimdir. Ozellikle Huysuz ve Tatli Kadin sarkisi esliginde okudugu bir siir var Iclal Aydin'in.. Nasil ruhuma dokunur anlatamam size.. Hep annemi dusunur, onu daha iyi anladigimi farkettikce buyudugumu anlardim.. Siirden birkac kitayi sizinle de paylasayim (siirin ismi yagmur):

"Yağmur yağıyor. Mutfak camındayım. Nasıl üşüdüğümü
bilemezsin. Menekşelerim çiçek vermiyor artık anne.
Söylediğin gibi hep dibinden su verdim ama… "

"Şimdi telefon açsam sana, sesini duymak da yetmiyor ki.
Hep aynı cümleler; “Babamlar nasıl, ilacını aldın mı?”
Nedenini bilmediğim bir ağlamak var içimde.
Bir yerlere sığdıramıyorum yüreğimi. Bazen mutfakta
dalıp giderdin yemek yaparken, tahta kaşıkla
tencerenin başında öylece ne düşünürdün acaba?
Özlemek çok fena anne. Anlamak seni; daha da fena… "
Iclal Aydin'dan dinlemek isterseniz

Annem bugun burada boyle olmamin en buyuk mimaridir. Onsuz nerede ne yapiyor olurdum bilemiyorum ama taaa kucucuk yaslardan itibaren elimden tutup benim her zorlugu asmami sagladigi icin ona cok sey borcluyum, binlerce tesekkur yetmez, ona bir yasam borcluyum ben.. Ilkokul ikinci siniftayken ben, beni bir dershanenin sinavina sokmustu annem, ben hic sevmezdim o tur seyleri. O yuzden beni kandirarak goturmustu, cikista bana cikolata alacakti sanirim, ben de yedim numarayi. Sinava gittik trenle. Ben zilin calmasindan (annemin anlattigina gore) yarim saat sonra cikmisim. Herkes gulmus kapida cocuklarini bekleyenler falan.. "Cani sikildi, dayanamadi heralde, yazik" falan deyip sevmisler beni :) tabi annem kizmis, onca yol geldik, niye ciktin kizim diye. Ben de "yaptim ben, bitti" demisim. Tabi cikolatayi almamis annem, sinavdan hemen ciktigim icin. Ama birkac gun sonra sonuclar geldiginde annem cikolatayi almadigina cok uzulmustu cunku dersane 5. olmustum sanirim. Sonra annemle dersanenin mudurunun odasina gitmistik, mudur amca da beni hatirlamisti (erken cikarak aslinda meshur olmusum ama haberim yok tabi). Canim annem benim, cok zor gunler gecirdi ama bize hep en iyisini, en guzelini verdi.. Bu aralar resim yapmakla mesgul bol bol.. Insan 50sinden sonra resim yapmayi ogrenip bu denli guzel seyler yapabilir mi yahu? Benim inanasim gelmiyor, hayran kaliyorum, zaten salonumda onun ilk yaptigi tablolardan biri asili. Ilk ogrenceliklerinden olmasi daha da kiymetli benim icin. Eger ablam firsat bulup annemin resimlerinin fotograflarini cekerse sizinle paylasacagim burada..

Son olarak bugune kadar his bahsetmedigim evimizin babasi.. canim babam.. biricik babam.. duygusal babam.. beni "kuzum" diye seven babam.. Evin kucuk kizi olmak sanirim bazi ayricaliklari da yaninda getiriyor, ama zaten ben hep uslu bir cocuktum, bunun da katkisi vardir sanirim. Ablam agaclara tirmanirken ben korkumdan yerde bebeklerimle evcilik oynardim. Hala da oyleyimdir, ablama gore daha korkak bir yapim var. Kopekten, kustan, fareden, karanliktan, lunaparktaki hizli trenden vs. korkarim.. Babacim benim, emekli olmasina ragmen hala calisan, cok emektar, coook fedakar bir babadir. Kendi isteklerinden fedakarlik yapip, varini yogunu bizlere harcayan biridir benim canim babam. Koken olarak Erzincanli olmamiza ragmen (ben istanbul dogumluyum-erzincani cok istememe ragmen henuz goremedim bile) hicbir zaman dogunun kizlari okutmayan, geri birakan fikirlerine saplanmadan bizleri bugunlere getirmistir. Annemin kisa bir sure icin Almanya'ya gittigi gunlerde bize o kadar iyi bakmisti ki, annem geldiginde kendisi bir hafta yatak dosek yatmisti. Annelik, babalik boyle galiba..

Uzun uzun yazdim size ailem hakkinda.. Paylasacaklarim simdilik bu kadar, herkese sevdikleriyle uzun bir omur diliyorum.